Mnie się wydaje, że Hoffman zabił ten film. To jest tragedia, a momentami było śmiesznie. Tzn miotający się po ekranie, gadający, gestykulujący człowieczek był śmieszny, żałosny, a nie tragiczny.
Podobała mi się rola Kate Reid. Świetnie zagrała rolę "matki amerykanki". Kobiety całkowicie oddanej mężowi i rodzinie. Ale scena pogrzebu wyszła jej, jakby żywcem wyjęta z komedii.
Film podejmujący ważny i wiecznie żywy problem osiągnięcie sukcesu, realizacji marzeń. Mierzeniu sił na zamiary. Niestety sposób realizacji koszmarny. Mimo świetnej obsady z ekranu wiało nudą. I człowiek czeka, kiedy się to skończy.