W tym komicznym dramacie Verdoux, były kasjer bankowy, utrzymuje swoją rodzinę z mordowania bogatych kobiet. Jest okrutny i wyrafinowany. Uważa morderstwo za uzasadniony sposób osiągania celów w życiu. Jak wyjaśnił Chaplin: "Dla generała niemieckiego von Clausevitza wojna była ciągiem dalszym zabiegów dyplomatycznych z zastosowaniem innych środków. Dla Verdoux zbrodnia była ciągiem dalszym robienia biznesu z zastosowaniem innych metod". Postać Verdoux posłużyła Chaplinowi do wykazania, że społeczeństwo, którego sens określa robienie interesów, jest społeczeństwem opartym na zbrodni i wojnie. W filmie po raz pierwszy widzowie nie zobaczyli "Charliego". Ale czy poczciwy Charlie mógłby potępić społeczeństwo tak bezpardonowo, jak to zrobił Verdoux w swym przemówieniu w sądzie?

Pan Verdoux, kasjer w wielkim banku paryskim, został wyrzucony na bruk po trzydziestu latach nienagannej pracy. Umie tylko spekulować na giełdzie, ale brak mu do tego kapitałów. Postanawia więc uwodzić i zabijać bogate starzejące się kobiety, by zapewnić dobrobyt swojemu synowi i żonie, nieszczęśliwej, kalekiej kobiecie.

W pierwszym filmie, który Chaplin nakręcił po wojnie, nie pojawia się już postać sympatycznego włóczęgi. Jego miejsce w czarnej komedii "Pan Verdoux" zajmuje tytułowy morderca. Wzorując się na głośnej sprawie francuskiego zbrodniarza Landru, mistrz burleski opowiada tym razem o bankierze, który traci pracę w okresie Wielkiego Kryzysu. Aby utrzymać niepełnosprawną żonę i dzieci, Pan Verdoux postanawia mordować starsze, bogate kobiety. Ludzkie życie staje się dla niego warte tyle, ile może na nim zarobić; sam przy tym uważa się za przedsiębiorcę prowadzącego interesy nowocześniejszymi metodami - nożem i trucizną.


Złapany i sądzony ostatecznie Verdoux, wypowiada na sali sądowej znamienne słowa, że ten, kto zabija jedną osobę -  jest mordercą, a ten kto zabija miliony – wielkim bohaterem. Świeżo po wojnie taka postawa nie przysporzyła reżyserowi zbyt wielu pozytywnych recenzji. Dopiero po latach, postawiono ten film obok największych dokonań Chaplina, uznając wnikliwą ocenę społecznej hipokryzji za mistrzowską.